De Zussen Carolien & Marijke
Carolien lid van BVC sinds 2010 en Marijke sinds 2011. Beiden namen zij er al heel snel een taak als trainer/coach bij.
Carolien trainer/coach van MU15A en Marijke trainer/coach van de MU13A. Zij beoordelen beiden ook al 10 jaar lang jeugdwedstrijden als gekwalificeerd jeugdscheidsrechter. Bovendien zijn ze, sinds vorig seizoen, markeerder voor de wedstrijden van onze seniorenploegen. (Noot v. d. redactie: De markeerder is iemand die voor de thuisclub het wedstrijdverloop, de puntenstand en de wissels maar ook indien nodig de opmerkingen van de scheidsrechter digitaal noteert). Marijke en Carolien presteerden het ook om het niet te onderschatten werk, “voorstel tot samenstelling van de ploegen” uit te werken bij aanvang van het seizoen. Wanneer je de dag na je wedstrijd de uitslagen van al onze ploegen kan nakijken op FB, dan is dat dankzij Marijke. Bovendien houden zij de verdeling van (jeugd)scheidsrechters over de competitiewedstrijden van alle verschillende niveaus mee in de gaten en zoeken zij, met behulp van enkele andere vrijwilligers, mee naar oplossingen wanneer deze verdeling niet helemaal rond blijkt te zijn. Meer dan terecht “in de kijker” dus en daarom gingen we op bezoek bij Marijke en Carolien en stelden hen enkele vragen.
Zo bezig zijn met volleybal en met name BVC, dank voor jullie bijdrage uiteraard… Omgaan met vooral 10 tot 15 jarigen. Ze leren volleyballen en ze dan later zien doorgroeien als talent dat moet toch een goed gevoel geven? Blijft dat de motivatie om verder te doen?
Carolien: Ja, het is fijn om met een groep jongeren te kunnen werken. Tijdens trainingen kan je hen dingen bijleren en als je dan ziet dat ze dit ook toepassen tijdens wedstrijden, geeft dit veel voldoening. Je ziet dan het resultaat van de doelen die je gesteld hebt en je ziet de jongeren individueel, maar ook als ploeg groeien en daar doe je het voor.
Marijke: Ik sluit me wel aan bij het antwoord van Carolien. De uitkomst is voor mij echter minder belangrijk. Talenten of niet, voor mij is het prioriteit dat de kinderen/jongeren waaraan ik training geef zich in de eerste plaats amuseren door iets te doen wat ze graag doen. De passie die ikzelf voor het volleybal heb, probeer ik via mijn trainingen aan hen door te geven. Als ze dit dan tijdens de wedstrijden als ploeg kunnen omzetten naar mooi volleybal, kan je hier als trainer inderdaad alleen maar trots op zijn.
BVC-activiteiten waar jullie de mooiste herinneringen aan over houden? Dan denken wij als redactie toch vooral aan ’t succes van het alom bekende BVC jeugdweekend. Maar vast en zeker zijn er nog dingen die jullie ongetwijfeld wel zijn bijgebleven?
Het BVC-weekend is inderdaad één van de hoogtepunten. Ik heb dit in 2019, samen met Els, Pieter en Sven mee aan de BVC-activiteitenkalender toegevoegd. In mei 2023 gingen we voor de 5e keer, een extra lange jubileumeditie. Als je dan ziet dat er na minder dan 24u al meer dan 30 enthousiaste leden ingeschreven zijn, denk ik dat we als club wel van een succes kunnen spreken.
Naast ons BVC-weekend, zijn er doorheen de jaren echter ook heel wat andere leuke activiteiten geweest die mooie herinneringen hebben opgeleverd. Ik denk hierbij meteen aan (de traditie van) ons jaarlijks mosselfeest, dat we nu jammer genoeg niet meer organiseren. Zowel de jonge als de iets minder jonge leden sloegen hier de handen in elkaar om er als club een geslaagd evenement van te maken. Maar ook op onze BVC-quiz, die er trouwens binnenkort weer aankomt, heerst er steeds een toffe en gemoedelijke sfeer onder zowel helpers, deelnemers, juryleden, … waar ik graag deel van uitmaak. Daarnaast zorgt de inzet van onze jeugdleden tijdens de wafelslag, waarbij we doorheen de Balense straten trekken om deur aan deur wafels te verkopen, voor een enorm groepsgevoel waar ik erg blij van word.
Wanneer we jullie op zaterdag aantreffen in de sporthal en dan zien dat jullie zo tussen een wedstrijd en de volgende scheidsbeurt nog snel een doosje pasta naar binnen werken, omdat het al van de middag geleden was dat er nog de kans was om iets te eten en dan komt bij ons al snel naar boven. Waar zouden wij toch staan zonder hen?
Kampioen zijn is plezant is de wel erg gekende leuze bij de intro van FC De Kampioenen. Hebben jullie dit succes al eens mogen ervaren of is ’t voldoende wanneer je ploeg de winst binnenhaalt of zelfs gewoon goed gespeeld heeft?
Carolien: Nee, voor mij blijft het spel zelf het belangrijkste. Je kan perfect een match verliezen, maar wel heel goed gespeeld hebben en dan ben ik een tevreden coach. Maar ook omgekeerd kan je een match winnen waarin er niet goed gespeeld werd en dan horen de speelsters en ouders dat achteraf ook wel van mij. De focus ligt op het groeien in het spel en niet op winnen of kampioen spelen. Als dat toch lukt, is dat gewoon een leuke extra.
Marijke: Als speler zijn we zelf (tot nu toe) met onze ploeg, éénmaal kampioen gespeeld. In het seizoen 2019-2020 was de ploeg U13, waaraan ik toen training gaf, ook goed op weg naar de kampioenstitel, toen Covid roet in het eten gooide en het seizoen bruusk stopte. Hoewel dit een welverdiende kers op de taart voor al hun inzet en harde werk was geweest, is dit, zoals Carolien reeds zei, zeker niet het belangrijkste. Als de ploeg inzet en motivatie toont en laat zien dat ze iets opsteken van wat er op training aangeleerd wordt, kan ik als trainster/coach niet meer verwachten en zijn de resultaten op het scorebord op het einde van iedere wedstrijd eigenlijk bijkomstig…
Volleybal en dus BVC heeft jullie ongetwijfeld iets bijgebracht en dan denken we hier aan vriendschap, maar ongetwijfeld ook aan …
Marijke: Eén van de voornaamste drijfveren om te blijven doen wat ik allemaal doe binnen de club is inderdaad de vriendschap en het sociale aspect dat hiermee gepaard gaat. Iedere keer wanneer ik de sporthal in Balen binnenstap, voelt dit als thuiskomen omdat hier altijd wel iemand rondloopt die ik ken en waarmee ik (nog maar eens) een babbeltje kan slaan.
Ook heb ik het gevoel dat ik, door mijn ervaringen als trainer en (jeugd)scheidsrechter, steviger in mijn schoenen sta. Dit probeer ik ook mee te nemen en door te trekken in mijn (sportieve) beslissingen op en naast het veld en in mijn communicatie hierrond naar spelers, ouders, medetrainers, … toe.
Carolien: Het belangrijkste wat ik (mede) door training te geven geleerd heb is toch wel dat het geven van feedback aan jongeren, maar ook aan mede-vrijwilligers, bestuursleden,… enorm belangrijk is. Door het geven van positieve feedback krijgen spelers het gevoel dat ze iets kunnen en dus competent zijn in wat ze doen. Daarnaast is ook het bijsturen heel belangrijk. Je kan iemand wijzen op zijn/haar fouten, maar als je er niet bij zegt hoe het anders of beter kan, leer je hier weinig uit. Hoe meer aanmoediging speelsters krijgen, hoe meer ze ook kunnen groeien. Een leuke tip hiervoor is de sandwich-methode: je zegt eerst iets goeds, gevolgd door iets wat beter kan om dan weer af te sluiten met iets positiefs. Zo kan ik speelsters gericht bijsturen, zonder hen het gevoel te geven dat ze ‘niet goed genoeg’ zijn.
Daarnaast ben ik er ook van overtuigd dat ik zelf als persoon geëvolueerd ben door training te geven en te coachen. Waar ik in het begin wat sneller gefrustreerd was wanneer iets niet lukte, kan ik dit nu al beter loslaten en meer relativeren dat iedereen wel eens een ‘off-day’ kan hebben. Je doet dus niet alleen anderen groeien, maar je groeit ook zelf en dat neem je je hele verdere leven mee.
Wisten jullie dat Marijke en Carolien intussen ook bijna alle scheidsrechters hebben overtuigd door hun kennis van … en hun correctheid bij ’t markeren. Maar dat zij ook regelmatig dingen aanbrengen die hen opgevallen zijn binnen de (jeugd-)werking van BVC?
Wisten jullie ook dat clubleden als Marijke en Carolien, en ze zijn heus niet alleen, gewoon niet te missen zijn binnen een club als de onze? …. Vandaar en nogmaals een welgemeende dankuwel voor wat ieder voor onze club doet.
Heb jij een voorstel om ook eens iemand in de kijker te zetten binnen onze club? Graag dan! Laat het ons maar weten.